به نام حضرت دوست
سلام دوستان
این اولین نوشته ی من توی این سبک هست
لطفا راهنماییم کنین تا اشتباهاتش رو بر طرف کنم

چقدر شعر بگم زین غم بی پایانم
چقدر غصه خورم زین دل ناسامانم

چقدر شهره شهر گردم از حال بدم
چقدر غصه خورم که دل به عشقت دادم

چقدر آه شود کنج دلم هر سخنم
چقدر خواسته هایم را به یغما ببرم

چقدر آه کشم زین غم بی پایانم
من به زیبایی این چرخ و فلک شک دارم

اگر این چرخ قشنگ است چرا خسته شدیم
چرا همچون گل بی آب پژمرده شدیم

اگر آبم ندهید لطفا آتش نزنید
این دل غمزده را نمک به آهش نزنید

پیروز باشید