یوزپلنگِ ایرانی
زمین دلش خسته است
پرنده پر بسته ست
امید میمیره؟
بی رحم میدونی این آخرین دسته ست
وحشی ی آرومم
عزیز تر از جونم
هم سرزمینِ من
من تو رو می خونم
عبور کن از تن
نفس بکش با من
ما هم و می فهمیم
همزادِ پیراتن
دردِ تو رو جنگل یه کوه می فهمه
تقدیر سربیده تقدیر بی رحمه
وحشی ی آرومم
عزیز تر از جونم
هم سرزمینِ من
من تو رو می خونم
خورشیدِ خال خالی نبودنت سخته
به بودن عادت کن این آخرین بخته