این شعر اصالاتا با لهجه ی خراسانی نوشته شده برای همین به دوشکل با لهجه و بدون لهجه گذاشتم تا برای غیر خراسانی های عزیز هم قابل خوندن باشه.
تقدیم به پیشگاه امام مهربانی ها که هرچی دارم ازون دارم..

کفتر جلد گنبدُم آقاجان
بچه ی شهر مشهدُم آقاجان
دستامِ بالا میگیرُم ببینی
که دست خالی اومدُم آقاجان
مورِ قِبول کردی تو مِدِنیستی
که مو رفوزَیوم ،ردُم آقاجان
قول بهتان خیلی دادُم ببخشن
که زیر خیلیاش زدُم آقاجان
فقط دلُم تو حرم آروم مِشه
فقط همینجار بلدُم آقاجان
به کم مو نگاه نکن ای کریم
هرچی تو خوبی مو بدُم آقاجان
مُیُم درست عین او زن که داد زد:
"گذشته از صبرو حدُم آقاجان
چی میشَه که یه کربلا بِندِزی
میون بال چارقدُم آقاجان"
یوقت خدانکرده مو جونُمِ
نرفته کربلا ندُم آقاجان
دلُم مِخِه سراغِمِ بگیری
تو لحظه های اشهدُم آقاجان
که مو یَک عمر همسَدتان بودُمُ
کِفترِ جلد گنبدُم آقاجان

((بدون لهجه))

کفتر جلد گنبدم آقاجان
بچه ی شهر مشهدم آقاجان
دستامو بالا میگیرم ببینی
که دست خالی اومدم آقاجان
منو قبول کردی تو میدونستی
که من رفوزه م ،ردم آقاجان
قول بهتون خیلی دادم ببخشید
که زیر خیلیاش زدم آقاجان
فقط دلم تو حرم آروم میشه
فقط همینجارو بلدم آقاجان
به کم من نگاه نکن ای کریم
هرچی تو خوبی من بدم آقاجان
منم درست عین او زن که داد زد:
"گذشته از صبرو حدم آقاجان
چی میشه که یه کربلا بندازی
میون بال چارقدم آقاجان"
یوقت خدانکرده من جونمو
نرفته کربلا ندم آقاجان
دلم میخواد سراغمو بگیری
تو لحظه های اشهدم آقاجان
که من یه عمر همسایتون بودمو
کفتر جلد گنبدم آقاجان