تصورکن که تنهایی                     توشهرخواب وافسانه

یه صدبرگه پرازشعرو               مصون ازحرف بیگانه

پراز افکار تکراری                   یه تقدیری که بیماره

به لبخندی که خودجوشه              فراراز زخم  پنداره

یه شا راهی که بنبسته                که ایندم روشب کرده

نفس پشت نفس افسوس               که این دنیا چه نامرده

چه رویاهای شیرینی                 که زیردست وپا له شد

چشام دریایی ازخون و              دلم از غصه خوابش برد

بسوزدقصه ی  رفتن               که بی پاسخ مرا سوزاند

که کیشم کرددرعالم               وصیت نامه ام راخواند

همیشه عشق این بودم              رهاشم توی  اقیانوس

درون  کشتی  رویا                تواقیانوس بی ناقوس

ولی همراه گورستان              به خاک شب گره خوردم

بدون نغمه ی مادر               به زیرسایه ها  مر دم

• سلام دوستان امیدوارم سلامت باشید ایام محرم وصفرروبه همتون تسلیت میگم