انقد به خونه پابندم ، از پشت درارو می بندم!
گاهی چشماتو می گیرم، بفهمی پشتت ایستادم!

تا غروب که برمی گردی، روی دیوارا می خندی!
تمارض می کنم هر شب، خودت زخمامو می بندی!

اندازه ی آغوش تو ، کم کم دارم قد می کشم
منو انقد آزاد نذار ، به دلخواه ابد می کشم!

نگو پای نداری هام، چقد مردونه می شینی
باید زن باشی خودت رو، از تو چشم من ببینی!

برای منه دیوونم ، دل بریدن منطقی نیست
روسریمو باد می بره، می دونی اتفاقی نیست

چه چیزی بهتر از اینکه ، از تو آرامش بگیرم
من به دنیا اومدم تا ، توی آغوشت بمیرم

خواننده: پرستو
آهنگساز: آریوان