عطرگلای پونه
ازاین دوری گریزونم
دارم آهسته می میرم
شبای سرد این خونه
تب آغوشت ومیگیرم
شدم شبگردﭼشمانت
دلم نشه فراموﺷﺕ
منی که عاﺷﻗت هستم
عشق و بگیربه آغوﺷﺕ
خزانم را به چشم دیدی
مث یاسی که خشکیده
که بی تو پرپره عمرم
مث پایان تلخ ارکیده
می خوام پروانه باشم
دورتوساعت به ساعت
بشینم روی لبی که بستی
سوی من ازروی عادت
بمون و همیشگی باش
بزار صدات توخونه پرشه
می خوام همسفرم توباشی
خونه ازعطرگلای پونه پرشه
شدم شبگردﭼشمانت
دلم نشه فراموﺷت
منی که عاﺷﻗت هستم
عشق وبگیربه آغوﺷت