خیره موندن به خیابون
وسطه شلوغیهِ گُنک
من کیم ؟ اینجا کجا بود ؟
مثه ماهی حبسِ یک تُنگ

این جماعت پُرِ فریاد
هرکِسی محتاجِ یک داد
پُر شدن از حسِ نِفرت
حیف که حرفا رفتهِ بر باد

در پی ِ آزادیِ محض
توُ نبرد با این زمونه
می شکنم هرچی غرورِه
عُقده توُ دلم نَمونه

اینهمه از جون گذشتم
اینهمه رنجیدم از دَرد
هیچ کِسی صِدامو نشنید
انگاری پیدا نبود مَرد

شد هدف واسم رهایی
یه پرندهَ م شوقِ پرواز
کاش میشد بگم بدونی
دَردِ من نَشه واست راز

تُو مسیر این هیاهو
خودمو پیدا کنم باز
گَرم آغوشِ خودم شم
مثه سابق پُر شه آواز

هَمه از دنیا بُریدیم
غُصه هامون قِصه میشه
انگاری راهی نمونده
این دَرا هَم بَسته میشه

این دلم خیلی گِرفته
خیلی از خیلی گُذشته
دیگه بیزارم بِمونم
توی این شَهری که زِشته