تو بیا
می دونستی همه دنیــــــــای منی
می دونستی همه رویــــــــای منی
پس نرو از خاطرم دنیـــــــــــــای من
تو نرو دنیای من رویــــــــــــــــای من
تو بمان تا اینکه غنچـــــــه گل کنـــد
گل بخندد زندگـــــــــــــی زیبا کنـــد
تو بمان تا راه را زیبـــــــــــــــــــا کنم
گل زنم این راه را من پل کنـــــــــــم
تا رسی تو سوی من در لحظه هــــا
لحظه های بی کسی در انتهـــــــــا
تا رسی تو سوی من در این سکوت
ساکت و فانی در اندوه و سقـــــوط
تو بیا در این روزای بی کســــــــــی
پس بیـــــــــــا نمونده از من نفسی
مصطفی رضاوند
سلام تلفیق زبان معیار وزبان محاوره زیباست به شرط اینکه زبان معیار امروزی تر باشه در ترانه نویسی اما جنابعالی یه مقدار باید زبان معیارتون رو امروزی تر کنید تو بمان تا راه را (زیبـــــــــــــــــــا کنم گل زنم این راه را من پل کنـــــــــــم) هم قافیه نیست منتظر ترانه بعدی تون میمونم
عليرضا عباسي
سلام خواهر عزیزم.احتمال میدم این ترانه یه کار قدیمی باشه،اگه این طوره که حرفی برای گفتن ندارم و برای خودتون و خانواده ی گرامیتون بهترین هارو ازخداوند آرزو دارم.