پرانتز
سلام.با آرزوی سالی پر از ترانه…
کار مشترکی از من و استادم ایمان جمشیدپور
نه کاری از این واژه هــا ساخته س
نه شاعـــر شـــدن میــده آرامشـــــم
لبای ترانه م بـه هــــــم دوخـــته س
دارم تـــوو پرانتز نفـــس مــی کشم
یه حـسـی گلــــوی صــدامـــو گرفت
تووی اوج لکــــنت زمینگـــــیر شد
قلـــم زیر بار سکــــــــــوتم شکست
واســـــه اعترافــــــم یه کم دیر شد!
توی خــط خطــی های سر در گمـم
توو این رو زدنهـــا به دلــــواپسـی
تویی که قــدم مــی زنی بی حضور
تویی کــه به داد قلـــم مــــی رسی
برای رســـــیدن به تــو چـــاره ای
به جز تن سپردن به اعجاز نیست
خیالت تقـــــلای توو مخمصه ست
چـــرا این پرانتز تهش باز نیست
گـــره خورده طبعم به چشمای تو
کنار تو هـــر لحظـــه شاعـــرترم
تو جادویی از جنـــس یک اتفاق
که مــی افتی توو مصرع آخرم…