آسمون پُر ستاره
من پُر از شعر و ترانه
پُرِ حرف عاشقانه
تو ولی پُر از سکوتی
یه سکوت شاعرانه
من مث شب سیاهم
که ستاره هاشو باخته
ولی با مُنجوق و پولک
یه عالم ستاره ساخته
تو مث خورشید داغی
پُرِ نور و پُرِ احساس
حتی چشمای قشنگت
شده به تاریکی حساس
چقدر فاصله راهه
بین خورشید و سیاهی
تو نشونه ی تولد
منم . . . سمبل تباهی
یه نفس فاصله راهه
بین مرگ و زنده بودن
انتخابش با خود تو
واسه رفتن یا که موندن
تو که باشی من همیشه
زنده به نور چشاتم
من تمام لحظه هامو
دیگه مدیون نگاتم
تو بمون شاید که باتو
باز ستاره جون بگیره
دل دیوونم به عشقت
یکمی. . . آروم بگیره
ترانه سرا – سمیرا اکبرزاده