دنیــــــــایِ من

دنیای من ؛ این چارچوبِ نم گرفتس
دنیای بیرون چیز جذابی نداره
تا کی بگم میگذره این روزای تلخُ
دنیا واسم روزای بهتـــــــری میاره

وقتی هوا مسمومه از بــــارونِ تهمت
وقتی جواب خــوب بودن ها ؛ بدی شد
بهتر که چشماتو رو این دنیــــــا ببندی
شاید سکوتت ؛ حکم مرگی ابــدی شد

تو دوره ای که عاشقی هم عـــار میشه
تاریخ هر "دوســـت دارم" تنها یه روزه
بیچاره میشه هرکی دل داد و خطر کرد
باید تو درد بی کسیش تنها بسوزه

تو روی بدخواها که اسم "دوستــــ" دارن
تا کِی چشام خیس باشهُ بازم بخندم ؟
تا کی نفهمم هر چی خوردم از خودی بود
تا کی چشامو روی این چیزا ببندم ؟

سیگار بعدی ؛ نور فندک ؛ روشنی ؛ اه
دردامو محکم تر به این سیگار میدم
چشمامو میبندم شاید این آخریش بود
شاید که نورِ فندکِ بعدُ ندیدم ….

" مریم جعفرزاده "
______________

+ با سپاس فراوان از دوست بزرگوار و دلسوزم جنابِ "علیرضا عباسی " عزیز ؛ که با حوصله برای ترانه های ناچیز من وقت میذارن و همراهی پر مهرشون همیشگیست …

https://www.academytaraneh.com/81475کپی شد!
1486
۴۴