برای رفتن از خونه ، نیاز تو به رفتن نیست
تو رفتی از همون وقتی ، که قلبت دیگه با من نیست

تو اینجایی ولی رفتی ، تو این خونه نمیمونی
یه صد سال میشه که مُردی! ، منو از چی میترسونی

تمام باورم بودی،ولی از باورم میری
خودت رویای من بودی،خودت رویامو میگیری

تو رو یک عمر فهمیدم ، ازم چیزی نفهمیدی
نفهمیدی بری هر جا ،به جز این خونه تبعیدی

جهانت غیرِ آغوشم،یه سلولِ به شکل درد
برو ، قلبم همین امشب ، تو رو مردونه ترکت کرد

۹۲/۱۱/۱۰
علیرضا صیادی