فرزند
بی توچه بی رنگه،این حوض نقاشی
وقتی رو تصویرش،رنگی نمیپاشی
این قصه تاریکه،شرم اور و شومِ
یادت نره هرگز،قلب تو محکومِ
مادرچقد اروم،پر زد ازاین دنیا…
توحسرتت کم شد،هرلحظه این رویا
هرشب پدر تنها،باگریه می خوابِ
خورشیدامیدش،دیگه نمی تابِِِ
تنها شدن سهم،اون همه خوبی نیست
پناه اون دستا،عصای چوبی نیست…
عمری توروباعشق،روی سرش میذاشت
غنچه ی لبخندو،روی لبات می کاشت
واسه ی فرزندش،مرحم دردا بود
زحمت هر روزش،امید فردا بود…
حالا ببین تنها،پیر و گرفتارِِه
به اسمون خیرس،که شایدبباره
ساکتو خاموش،دلش پرازدرده
فقط میخوادبازم،پیش توبرگرده…
مجید صادقی
سلام محمد جواد جان کار خوب و ارزشمندی بود اینجاش رو نتونستم روون بخونم حالا ببین تنها،پیر و گرفتارِِه به اسمون خیرس،که شایدبباره بباره خیلی مشکل تو وزن جا میشه لااقل برای من این جوری بود و اینجا هم روون خونده نمیشه منم یه بار استفاده کردم از این کلمه و میدونشتم که از وزن خارجه ولی کاریش نتونستم بکنم امیدوارم تو بتونی یه کاریش بکنی
محمدجواد اسماعیل نیا
سلام مجید عزیز بسیارممنونم ازحضورگرمت درسته عزیز دیگه درحال حاضرهمین قدر درتوانم بود هنوزخیلی تا یک ترانه سرا فاصله دارم @};- @};- @};-
سعید سروی
سلام ترانه واقعا زیبایی بود تبریک می گم لایک تقدیمت
علی اصغر شریفی
موضوع کارتون قابل احترام هست انشالله سایه همه پدر و مادرها برروی فرزندان باشد. اما یه ویرایش جزیی نیاز داشت کارتون یه جاهایی روون خونده نمیشد. @};- :-)
حسن عرب لاریمی
سلام:-) زیبا بود لایک :-) :-x :-)