ببین تندیس خوشبختی

یه قاب عکس چوبی نیست

که بر می داری از دیوار

جدایی راه خوبی نیست

…

از این کابوس تو در تو

دلم دنبال تسکینه

تو دائم فکر دیواری

پر از بغضی پر از کینه

…

با این دلتنگی مهلک

سکوت خونه درگیره

می دونم از غمت آخر

دلِ دیوونه می میره

…

تو این دریای سرگردون

دارم گم می کنم راهو

نه فانوسی نه امیدی

با کی قسمت کنم آهو

…

شبای سردِ بی فانوس

نبودی نور امیدم

نمی دونی بدون تو

چه سختی ها که من دیدم

…

تو این دلتنگیو تردید

بلا تکلیف می مونم

چرا از من گریزونی

نمی دونم نمی دونم

…

ببین تو جاده ی احساس

تموم راه ها لیزه

به فکر زندگی باشیم

شعور عشق نا چیزه