دختر پاییزی
اردیبهشتی هستم اما بغض ِ پاییزم
.
از مهر ، تا آذر من از احساس لبریزم
.
از آسمون ِ خسته و ابرای پاییزی ..
.
هیچی به جز باروون نمی خواد حس ِ ناچیزم
.
دست ِ رفیق و با یه دنیا عشق می گیرم
.
هستی و جونم رو به پای دوست می ریزم
.
خورشید اگه توو فصل ِ پاییز زووود می خوابه
.
شب زنده دارو شاعر ِ باد ِ سحر خیزم
.
توو بازی ِ پر ماجرای روزگار ِ سخت
.
بازنده ی دنیای ِ بی انصاف ِ تبیعیضم
.
روو مثنوی ِ معنوی سجاده میندازم
.
مومن به عرفان و خدای شمس ِ تبریزم
.
دیوان ِ بی خط ِ جهان ِ من پر از برگه
.
توو برگ ، برگ ِ خاطراتش نقطه ای ریزم
.
دستای کاهیمو کلاغا خووب می فهمن
.
بغض ِ مترسک توی تنهایی ِ جالیزم
.
یخ می زنم از سووز ِ چشمای زمستونی
.
با نسل ِ ادم برفیا هرشب گلاویزم
.
تن پوش ِ سر سبز بهارو چشم ِ پاییزم
.
نارنجی می پوشه نگاه ِ مهر آمیزم
.
تقویم ِ رویاهامو با حسرت نمی بندم
.
با هر ترانه فصلی از رویای پاییزم
.
.
(ف.م ) ررها
.
.
با تشکر از دوست گلم استاد بزرگم (حمیده سادات غفوریان )