تن لاشتو تعفن خورده، خوره با تو دست دوستی داده
آسیـاب به نـوبته اما بـــــاز، نوبت ِ جنـــازه ی جلّاده

لای این طناب پنهون می شم، قبله مو به سقف می آویزن
مثل قرص ماه خوابیدم حیف، رو سرم گناه هم می ریزن

قرعه روی بغض یعنی دستات، تو قمار ِ درد کم میاره
قدرت خشاب یعنی قانون، نسل ِ کور و کر به جا می ذاره

اشتبا رو آسیابون کرده، ما تقاصشو داریم پس می دیم
فصل ِ بیداریه گنجشکارو به تبار ِ نسل ِ کرکس می دیم

تو دیار کور باید یک چشم، از صلاح کار حاکم باشه
توی بازاری که کارش زاره، دزد جیره خوار ِ دائم باشه

دزدای بزرگ ِ دنیا دارن ، دزدای کوچیکو می سوزونن
توی ذهن ِ این جماعت دزدا، مثل ِ داغ رو داغ ِ نو می مونن

سایه ی خدا اگه پیدا شـه، تیــر پشت ِ تیر خرجش می شه
ریشه ی حقیــقتو از تو خاااک، قطع می کنن نسل ِ تیشه

تو ده ِ خدا بزنگاهی نیس، مردمش مـــــــــــرام حالیشونه
کدخدا یه بچه گشنش باشه، عمق ِ گشنه گیش رومی دونه

هی غلط گرفته شد شعرامون، نوش ِ این ترانه می گن نیشه
نقش ِ اول جهان ِ شعرام، شاهنامه آخرش خوش می شه

ترانه سرا: آمنه نقدی پور