تو باور نداری که اکنون شکستم

 نه باور نداری به پایت نشســــتم 

 سکوت دلم را شکستی تو این بـــــار 

ز بی رحمی ات من، ز عمقم زنم جار

  ســــرانجام قــــصه ،تو عاشق نبودی 

که حالا دلم گــــفت تو لایق نـــــبودی 

 تو رفـــتی ز پیــــــشم دگر نا نـــــدارم 

کــه حتـــی امیدی به فــــــردا نـــدارم 

 در ایــن عـــشق تیره نــدارم گنـــاهـی

 کـــه این بی تو بـــودن کــــشاندم تباهی 

 زعشــــقت مراتو،چه آســـان زودودی 

اگر من شکسـتم مقصـــــر تو بودی 

 تو باور نــــداری ،که من در چه حـالم

 که یاده تو بـــــوده تمــــام خیالـــــــم  

خودت رفــته بودی تو را گم نکردم 

که دستـــــت ببیـــنم به دستان سردم  

 تو بــــاور نــــداری غبار است هوایم 

غــــرور تو بـــــوده که کرده جفــــایم

 تو بـــــاور نداری، که گشتم من عاجز

 دگر من چه گویم ،مرا بی تو هــــــرگز…

محمد(احساس)