به دلم چوب حراج میزنی با برق چشات
لبامو به هم میدوزی گاهی با میخ صدات
داری کبریت میکشی زیر ترانه های من
جاش میذاری دو تا دفتر سیاه از غزلات
میخوای هرچی باشه حرف تو باشه، نه حرف من
هر جوری دوست داری بازی بکنی با کلمات
هنوزم برق چشات زبونمو بند میاره
آش کشک خاله تو دیگه خوردن نداره
آره، خوب دست منو خوندی و فهمیدی که من
عاشق موی سیاه تو شدم، شکن شکن
قبل هر جنگی میدونی آخرش باخته منم
تو با صد سوار جنگی، منو جنگ تن به تن
گوی ومیدون مال تو، قیچی و ریش دست خودت
هرجوری دوستداری تاکن، هرجوری میخوای بزن
هنوزم برق چشات زبونمو بند میاره
آش کشک خاله تو دیگه خوردن نداره
عشقای یک طرفه عاقبتش اینجوریه
یکی فکر نزدیکی ، اون یکی فکر دوریه
گفتن دوستدارم فایده نداره وقتی که
از تو چشمات میشه خوند تموم حرفات زوریه
بخت من عمریه خوابه ، اینم از شانس منه
عشق ماهم…،خوب دیگه، یه جورایی اینجوریه