فرصت
فرصت
من از راهه تو برگشتم…با اینکه مقصدم بودی…
واسه تکرار خوشبختی…تو تنها فرصتم بودی…
میدونم جای خالیتو…نمیشه باز دیگه پر کرد…
دیگه گرمای دستاتو…باید از دور تصور کرد…
به کوه غصه ها میرم…دلم فکر سقوطم نیست…
همه حرفای دنیا هم…یه واژه از سکوتم نیست…
میرم اهسته از پیشت…همه دنیا قفس میشه…
امید من به اینده…تو دستای تو حبس میشه…
گذشتم از تو وچشمات…شنیدی مرد تو بد شد…
واسه عاشق شدن گاهی…باید از عاشقی رد شد…