☼☼دل افعــــــــی☼☼
چراغای هر خونه ای روشنه
ولی سهم من از تو خاموشیه
همه خاطراتی که بود مشترک
تو ذهـــــنت دچار فراموشــــیه
کبودیه این زندگــــــی رو تــنم
بعد رفتنــت نقــش اول شــده
یه جوری نمک خورده زخمای من
که دیگه یه زخم نیس یه تاول شده
کنار تــــو هر چــــی نفس میکشــم
بی انـــــدازه مرگ آورو سمـــــیه
از اون نیشــــی که مونده روی تنم
به باور رســــــیدم دلــــت افعــــیه
باید فاصله هارو حفــــظش کنیـــم
از این عشقی که خیلی حالش بده
طلاق مدتیـــــه رو احساســـــمــون
یه مـــهر اساســــــیـــو باطـــــل زده