بنام خدا
*این ترانه رو برای بیماران M-S سرودم!*
و از همین جا این ترانه رو برای دلگرمی به اونها هدیه میکنم!

"برای تو که دنیا رفته از دستت/نگاه سرد مردم رقت انگیزه
تصور میکنی هر لحظه ای میری/تصور کردنش هم وحشت انگیزه
سکوت از پا درت آورده اما تو/یه دنیا داد و فریادو یدک داری
یه روزی این مرض پاهاتو میگیره/ولی امروز یا فردا تو شک داری
همه میگن که باهاتن نمیدونن/شبا از زور درد و وهم بیخوابی
شبا بیداری و خیره به نور ماه/روزا هم چشم میدوزی به مهتابی
یه آغوش پر از گرما رو کم داری/یه مردی که واست یه کوه غم باشه
داره میمیره از غصه ولی باید/به فکر تو به فکر نسخه هم باشه
داری کم کم فلج میشی نمیدونی/تهش چی میشه چی رو روبرو داری
داری آب میشی از شب وحشت و غصه/ولی چیزی نمیگی بس که توو داری
توکل کن اگر چه دیگه وقتش نیست/ازش میخوام مرض رو از تو برداره
یه زن وقتی که توو جلد مرض میره/یه آغوش پر از گرما رو کم داره
(***با آرزوی شفای تمام مریضان***)
محمدرضا عصارزاده؛مرداد ۱۳۹۲خورشیدی