سرد دستای قشنگت لابلای این همه خاک/
رفته اون صدای نازت تو سکوت قبر نمناک/
من و آسمون گرفتیم، اومدیم با هم بباریم/
روی اقلیم نبودت گل_ دلتنگی بکاریم/
یادمه اون شب_ بارون، توی بهت سخت جادو/
داد_ ابرا رو شنیدی، داد_ درد_ زخم_ پهلو/
یادمه تا صبح نشستی، زخم هرچی ابر برستی/
با نگاه مهربونت راه هرچی غم ر بستی/
من و آسمون گرفتیم، اومدیم که خون بباریم/
زخم دل هامون عمیق_، بی تو هیچ حسی نداریم/