امیدی ندارم،کناره تو باشم
بخوابم دوباره، به یاده تو پاشم
غرورم شکسته، دیگه جون نداره
منو گریه هایی، که پایون نداره
میریزم غمامو، به پای سکوتم
پرنده نبودم، تووو حال سقوطم

نمیدونی اینجا،چقدر گریه کردم

فقط گریه هامو، به تو هدیه کردم