من و لورکا
دوباره فصل جنون و دوباره ی خنده ی من
به قتل عام فجیع کفن به تن داران
به صبح شوم سیویل تا شب امیرآباد
به سایه ی زن اثیری شب باران
صدای زجه ی "لورکا"؛ یه صبح نافرجام
مدام توی سرم ناله های "ایگناسیو"
و اشکهای غریب یه ابر ناباور
کجای قصه عجیبه! سکوت کن موسیو
قسم به مرثیه های عجیب و جنجالی
قسم به ساعت تبدار "سالوادور دالی"
قسم به نور و زبور و کتاب عهد عتیق
سقوط میکنم از این جنون سریالی
درست ساعت پنج یه عصر طوفانی
هزار و نهصد و… تقویم تلخ میلادی
به قتل میرسم از دست شوم کرکس ها
به زیر سایه ی سنگین برج آزادی
ضیافت ابدی در یه صبح تیره و تار
بساط عیش وداع؛ هم تراز اصلحه ها
"به سرزمین خودش نه؛ به خاک غرناطه*"
و رقص آخر شاعر به ساز اصلحه ها
*********************************************************
* این مصرع از آنتونیو ماچادو است در شعری که برای سوگ لورکا سروده.
غرناطه: دشت سرسبزی ست در روستای "فونته واکه روس" در چند کیلومتری شهر گرانادا که محل تولد لورکا ست و در نزدیکی همان محل نیز تیرباران شد.
ایگناسیو: (ایگناسیو سانچز مخیاس) نزدیک ترین دوست لورکا که گاوز باز بود و در یکی از مسابقه های گاو بازی به طرز فجیعی کشته میشود. مرثیه ها و ترانه هایی که لورکا در سوگ او سروده از بهترین و مطرح ترین آثار او محسوب میشوند.
سالوادور دالی: نویسنده؛شاعر و نمایشنامه نویش مطرح اسپانیایی (که بیشتر به خاطر نمایشنامه هایش در دنیا مطرح است) که یکی از سردمداران مکتب سورآل هم محسوب میشود. لورکا بعد از آشنایی و انس با او مسیر زندگی اش تغییر میکند و به سبک سورآل روی می آورد و نمایشنامه هایی در این سبک مینویسد.
ساعت تب دار: یکی از مطرح ترین آثار سالوادور دالی است.
زبور: یکی از کتب پنج گانه ی مقدس که به حضرت نوح اتلاق میشود (اگه اشتباه نکنم)
عهد عتیق: نام دیگر تورات
آرش توفیقی
سلام علی اینکه این شعر ترانه نیست در آن شکی نیست ، چون بافت شعر و استخدام کلمات این اثر رو به شعری محاوره مبدل ساخته ، پس از این منظر شروع به خوانش اثر می کنم ... این که با شناختی که از زبان شعری علیرضا روشنی دارم ، زبان این شعر قدمی قابل توجه به سمت جلو بوده شکی نیست و این که من کلیت این شعر رو دوست دارم یک نظر شخصی محسوب می شه ، اینکه نوشتن این شعر در این حد علیرضا روشنی را به وجد آورده و چنان به گارد گرفتن مشغول شده که چهره ی پیشین شخصیت خود را زیر سوال می برد برای من قابل درک است ، در جایی که گفتی مخاطب من باید خواص باشه یا سواد داشته باشه کاملا مخالفم چون کارنامه ی هنری علیرضا روشنی مغایر چیزی ست که تو به زبان آوردی ، جز این کار که با اسم هنرمندان غربی و تا حدودی دیدی خاص تر به آن پرداخته شده ، ترانه ی دیگری از علیرضا روشنی در خاطر ندارم که عام ترین فرد نتواند از آن سر در بیاورد و علیرضا روشنی نام شاعر خواص را یدک بکشد . با نقد یکی از دوستان که گفته بود می توان اسم اشخاص را حذف کرد و اسم دیگری جایگزین کرد کاملا موافقم ، به کار بردن اسم لورکا که بسیار دوست دارمش فقط در حد یک اسم ظاهر شده ست زیرا اگر شخص دیگری نام لورکا را حذف کرده و اکتاویو پاز بنویسد من متوجه این قضیه نخواهم شد چون اسم ها فقط در حد یک اسم خاص به کاربرده شده ست و هیچ کمکی به شعر نکرده است . خوب یادت هست در ترانه ای که من برای " ناظم حکمت " نوشته بودم : نگاه تو دنیارو آبی شناخت همین سرخه بی رحمه شاعر کشو من از تو پر از حس آرامشم تو از کی گرفتی این آرامشو ؟؟؟ چقدر پابهپای تو عاشق شدم چقدر پشته خالی به تو تکیه کرد کو دیوار سلول شبهای تو بگه از حضورت چقدر گریه کرد !!! که بی آنکه اسمی از شخصی برده شود ، یک مخاطب آشنا به ادبیات جهان ، می تواند در کلیت شعر ناظم را ببیند ، اما متاسفانه لورکا و سالوادور دالی را در این اثر لمس نکردم . دو گانگی زبان را در این شعر که خیلی هم به چشم می خورد را ندیدم از دوستان که به آن اشاره کنند برای مثال : کفن به تن داران ، ضیافت ابدی،خاک غرناطه در یک طرف " درست ساعت پنج یه عصر طوفانی " در طرفی دیگر و یا " یه صبح تیره و تار " که به نظرم زبان صحیح این شعر قسمت دومی ست که اشاره کردم . به قتل میر سم از دست شوم کرکس ها یا به قتل میرسم با دست شوم کرکس ها چون از دست کرکس به قتل نمی رسند و با دست کرکس به قتل می رسند .... و به صورت املایی اسلحه صحیح است نه اصلحه !!! **** پای این اثر آمدم زیرا می دانستم که نظرم برایت مهم است و در انجمن ها هم وقتی چند نفر ایرادی به کارت می گرفتند شاید قبول آن برایت سخت از این بود که من به همان ایراد اشاره کنم . این کار نوشته شده و به نظرم حرکتی رو به پیشرفت از علیرضا روشنی ست و امیدوارم نقدهایی که شده بود را جدی بگیری و در کارهای آتی از آن به عنوان فرصت استفاده کنی . زیاده گویی ام را ببخش اما واقعا خیانت برایم محسوب می شد که اگر پای کار " دادا " قدیمی ام بیایم و به چند کلمه بسنده کنم . روزهای خوبی رقم بزن ، چون لایقش هستی آرش توفیقی "دادا " @};-
میترا موسوی
درود... فقط میتونم بگم عاااااااالی =D> =D> =D> =D> =D> @};-
سعیده پورمحمد
سلام عليرضا جان همين كه مطالعه داري و سعي مي كني توي كارات از سواد و اطلاعاتت براي فضاسازي هاي خاص استفاده كني خودش ارزشمنده و من از اين جهت بهت تبريك مي گم. نقد بچه ها رو كامل خوندم و بنظرم خيلي خوبه كه كساني توي جمع ما هستن كه ترانه ها رو تا اين حد زير ذره بين مي برن و اينقد موشكافانه كارها رو بررسي مي كنن. هر كدوم از ما نقاط ضعفي توي كارمون هست كه اگه بهشون اشراف پيدا نكنيم پيشرفت حاصل نمي شه،پس چه خوب مي شه اگه نقدها رو به حساب دوستي و دلسوزي بذاريم و از هم به دل نگيريم. @};- @};- @};-
بهروز دولت آبادی
سلام آقای روشنی عزیز کار زیباتون رو خوندم @};- لذت بردم @};- بی نقص @};- اما تنها موردی که میبینم اینه که من وقتی این کار رو خوندم به یاد یغما افتادم البت اینو نمیشه به حساب کم و کاستی گذاشت. قلمتون مانا @};-
سهیل پیلتن
درود جناب روشنی عزیز کار متفاوتی بود برای مخاطب خاص خوب بود ولی شاید عامه از درک مطالبی که فرمودین عاجز باشن ولی از لحاظ حرفه ای باید قبول کرد که کار خوبیه به عقیده بنده ترانه باید با زبانی قابل فهم با همه مخاطبینش در ارتباط باشه البته تنها نظر حقیره شاید دوستان یا خود شما نظرات متفاوتی داشته باشین سپاس @};-
صادق شيخي
سلام..كار خوبي بود.اما پاي يك ترانه اينهمه توضيح ضربه ي بدي به كار ميزنه.اينكارو فقط عده ي خاصي ميپسندن.اين براي ترانه كه زبانش به عاميانه بودن معروفه ضعف بزرگيه..البته ترانه هايي هستن كه مخاطب خاص دارن اما خاص بودنشون بخاطر جريانيه كه تو ترانه شون هست نه استفاده از عبارت ها و تصاوير و نقل قول هايي كه فقط عده ي كمي درموردشون اطلاعات دارن...موفق باشيد. @};-
ديانا سكوت
دوست باشين:-S
پریسا عبداله زاده
"به سرزمین خودش نه؛ به خاک غرناطه*" و رقص آخر شاعر به ساز اصلحه ها ... درود آقای روشنی واقعا زیبا بود، تبریک میگم =D> =D> مانا باشید @};- @};- @};-
مجید صادقی
:-)) :-)) :-))
فریبا سید موسوی
آفرین علیرضای عزیز خیلی خاص و متفاوت بود.من و یاد شهیاد قنبری انداخت.همچین کاری مخاطبای خاص خودشو می طلبه .موفق باشی @};- @};- @};-
حسین خزایی
دارای پیچیدگی خاصی بود که به تصویر کشیدنش فقط شمول مطالعه زیاد و تسلط بر فضا و موضوع کلام . سپاس @};- @};-
مجید شمس
عالی بود علیرضای عزیز :) فضای کارت رو خیلی پسندیدم و این روایت خوبی که نذاشتی تو ترانت گم بشه @};- فقط وقتی قسم میخوردی پشت سر هم یاد دکتر افتادم بخصوص پشت تیریبون شعر خوانی کردنش :-) قسم به اینهمه که در سَرم مُدام شده قسم به من! به همین شاعر تمام شده قسم به این شب و این شعرهای خط خطی ام دوباره برمی گردم به شهر لعنتی ام ......................................................... نمیتونم مطمئن باشم که این کارت شعر بود یا ترانه اما یادمه همچین فضائی رو تو کافه ترانه دکلمه کردم و دکتر پرسید برای این کار سبک گذاشتی یا همینطور نوشتی :) گفتم سبک داره و گفت ...آهان @};- @};- @};- ........................ خیلی این پاره رو دوس دارم علیرضا =D> تصاویری که میدی واقعا تاثیر گذارن ضیافت ابدی در یه صبح تیره و تار بساط عیش وداع؛ هم تراز اصلحه ها "به سرزمین خودش نه؛ به خاک غرناطه*" و رقص آخر شاعر به ساز اصلحه ها ....................... موفق باشی دوست خوبم @};-
علی حمیدی
درود علیرضا عزیز @};- عالی بود @};- @};- @};- =D> =D> خوندنش آسون نبود. همیشه سبز بمانی @};-
سید ایمان پورحسینی
درود بر علیرضای عزیز....همیشه این سبک کارها رو بیشتر دوست داشتم @};- @};- @};-
علی ادریس زاده
درود علیرضای عزیز.کارایه تو فضاهایه جدید رو به خاطره دانشه درونی و نو آوری و بدعت در نگاه و تفکر و کلام میپسندم.تو کارایه پست مدرن تو این فضاها کار خوندم و دوست داشتم.تبریک به خاطره کاره موفقت تو این فضا و مطالعه و دانشت.شاد باشی @};-