ستاره ای از آسمون، از اون دورا توو کهکشون
هی داره چشمک می زنه، می ده پیامی بهمون:
توو اون کره که خاکیه، کی با یه قلبِ پاکیه
با همه خوب و مهربون، دور از همه ناپاکیه
می شه کسی هم ببینه، گرمی عشق و توو سینه
دلی که با صفا باشه، لبی به خنده ببینه
می گم که اونجا آدماش، خوش خلق و خوبن همه شون
می شه یه وقت حساب کنی، روی قول و وعدهاشون
یا که دلِ همه اونا، پر از لج و کینه شده
دوستی و عشق و معرفت، دشمن دیرینه شده
با همدیگه قهر، نمی خواد، آدم آدم و ببینه
هر کی می خواد توی گلا، گلای خوب و بچینه
اگه زمین چنین باشه، کی می خواد اون رو ببینه
این علائم اونجا باشه، یه ویروسی توو زمینه
اما دلم به من می گه، چون یه کویرِ خاکیه
شاید یه روز پیدا بشه، قلبی که زیرِ خاکیه