خدا دل سردم از دنیا دیگه این آخر کاره
رسیدم به ته بن بست به این راهه بی راهه
خیانت کرده این دنیا به چشم های خیس من
نمیدونم چی شد گریه همیشه هست پیش من
به اندازه ی این شب ها که گریه گرمو دیدی
به احساس دل مردم چقدر ساده تو خندیدی
بزار چشمام باز باشه حالا که غرق این خوابم
بزار لب خندیرو لبهام نکن از گریه بی تابم

به هر جایی نگاه کردم به جز غصه نبود حرفی
منو آدما میسازن مثل آدمک برفی
یه شب ایستاده و سر پا یه رو مهمون گلبرگم
یه روز پرنگ تو حرفات یه روز کمرنگ کمرنگم

به تعبیر کدوم خوابم از این گریه پشیمونم
همین جا میشه پایانم مثل شمع تو بارونم
از این کابوس بی پایان که رنگ شب رو میگیره
منم آدمک برفی میون خلوت تیره