من از آ و ا ر د لتنگی
شراب عشق و نوشیدم
نفهمیدم ، به نام عشق
به کا م مرگ رقصید م
تو رفتی آسمون عشق
پراز ابرای نفرت شد
تو گلد و ن رفا قت ها
پرازگلهای حسرت شد
شبا تو بستر خا لیت
کنارم مرگ می خوابه
ببین با من هم آغو شه
برام هر لحظه بی تابه
مثه تصو یر ی از آدم
تو قاب غصه می پوسم
به جای گونه هات هرشب
لبا ی مرگ و می بوسم
تب سرد لبا ی مرگ
مثه سو ز زمستو نه
توگوشم زوزه های باد
د ا ره لالا یی میخونه
خد ا هم یخ زد ه اینجا
ز مستو ن تو پا گیره
یه لحظه بسته شن چشمام
خد ا تو خواب می میره
مریم(آرزو) حامی دوست
@};- @};- @};- لبا ی مرگ و می بوسم زیبا بود بزرگوار من هم یک ترانه بسیار قدیمی دارم که از این جمله توش استفاده کردم :)
موسی صادقی
@};- می پسندم @};-
رضا مهابادي
سلام استاد من حقیقتا فقط بیتِ اولِ کارو رو خودنم و به قدری من رو درگیر کرد همون جا استپ کردم چه جوری به این ترکیبِ بدیعه از اواره دلتنگی شرابِ عشق نوشیدن رسیدین چون من مطمئن هستم بیست و پنج سال از خدا عمر گرفتم اگه بیست و پنج سال دیگه عمر داشته باشم رو به این بیت فکر کنم بازم تو دریای عمیقش گم میشم و مرواریدی از این دریا نصیبم نمیشه
فریبا رستگار
@};- @};- @};-
مجید صادقی
سلام عليرضا جان آفرين خيلي قشنگ بود خيلي دوست داشتم كارت رو
راما حیدری
آره من عاشقت بودم ، ولی رفتم از آغوشت تو این بیراهه ی تاریک ، شدم فانوس خاموشت زیبا بود جناب پاکروان عزیز تبریک میگم @};- @};-
