من و تو چه زود رسیدیم

آخر جاده بودن

دیگه جای موندنی نیست

نه برای تو و نه من

پشت سر شکسته پلها

راه برگشتی نداریم

سر این دو راهی شک

عشقمون رو جا می ذاریم

آرزوی گفتنی نیست

که واسه همدیگه باشیم

حتی کینه ای نمونده

که رو زخممون بپاشیم

من تو بینمون دیوار

واسه هم زندگی کردیم

با همین یه حس سنگی

رفع عاشقی می کردیم

حالا این ته رسیدن

اول از هم بریدن

واسه تو زندگی باشه

شایدم تنهایی من

به سلامت هر جا هستی

زیر این آبی رفتن

واسه دنیایی پر از شک

جایی نیست برای موندن