دل ِ دیونه نگفتم آخرش تنها می مونی
توی این دنیای بی رحم ، پشت گریه ها می مونی
آخرش یه روزی غربت ، چشاتو باغم می بنده
تازه اون موقه می فهمی عاشقی کیلویی چنده
ما که یه عمر تکُ تنها ،گویشه ی ایون نشستیم
مثه گلدونی شکسته ، زخمای همو نبستیم
مزه ی تلخ سکوتُ روی لبهامون چشیدیم
نصف شب از خواب پریدیم ، ولی هیچکس ُ ندیدیم
بعدشم رفتیم و رفتیم ،ما کجا ..کی و چی هستیم …؟!
تموم پلهای راهُ پشت سر زدیم شکستیم
نرو اون طرف می ترسم ، ماهیا عاشقِ تُ شن
تموم قوها بخوان که ، یه هویی قایق تُ شن
حالا مورچه ها میان که ،منو تا ساحل بیارن
پیش تو نهنگا دارن ، دریا رو تنها میذارن
دل ِدیونه نگفتم ،آخر تنهایی مرگه
وقتی رفتی توی لاکت،ندیدی بیرون تگرگه
حالا چاره ای نداری ، آخر دنیا همین جاس
کلاغه بشین همینجا،قبر عاشقا همین جاس
مهدی نژادهاشمی