دوست خوب من … برو

گرفتس دل چرا رفتی؟

نگاهت عمر چشمامه

نباش ساکت سکوت تو

غم و اندوه دنیامه

 

برو دیگه تو که من رو

کنار غم رها کردی

بدون عاشق نبودی تو

برام آه و غم و دردی

 

یه جاده توی چشمامه

که تا آخر پر از درده

مسیرش نا کجا آباد

دلم از آخرش سرده

 

تو اونی هستی که قلبم

برای بودنش مرده

منو تا ناکجا آباد

نگاهت با خودش برده

 

بدون این حرف من سخته

از این دنیا برو بیرون

برو با موندنت این غم

جهان رو می کنه ویرون

 

ولی با رفتنت بازم

نداره آشیونه دل

برو میشه به جای غم

نوشت شادی با آب و گل

 

تقدیم به بهترین دوستم ((نا امیدی)) که هرگز من رو تک و تنها نذاشته و کنارم بوده.

از این نویسنده بیشتر بخوانید:

https://www.academytaraneh.com/60361کپی شد!
976
۲۳