از چی بگم خدا که دردمون چیه

من همونم که دوره عکسش یه روبان مشکیه

حالم خوبه خوبه ببین زندگیم جاریهو

این حرفامم همش از رو بیکاریه

درد میکشم تو این دنیای سنگی

آدمارو میبینی توش به هر رنگی!

هه!چطور دردامو به زبون بیارم بی ریاه

مینویسمشون فقط با یه خودکار سیاه

از آسمون سردی بگم که رنگش آبیه

یا از کلاغی که عاشق مرغابیه!!

از رنگ تیره ای که نشون درداست

از نوجوونی که تمام امیدش به فرداست

هه!چی داریم میکشیم خدا

اینجا تنها موندیمو بی پناه

زندگیم شده مثل یه روز تاریک!

مثل یه روبان تیره و باریک گوشه یه عکس سیاه سفیدو تاریک

به روز خوب هم میاد خدا

که از همه چی میشیم رها