خیلی دیره…(تقدیم به روح پرفتوح سروش جاودانه عشق؛زنده یاد محمد کاظم محمدی)
دیگه دیره؛آره دیره…دیگه جات پیش خداس،مرد
قابل دلت نبودیم؛دلمون خیلی سیاس؛مرد…..
***
ما که قد تو نبودیم؛ما که دردی نکشیدیم،هنوزم اهلی و رامیم
گریه مون چه فایده داره…تو خداحافظی کردی؛ما بدهکار سلامیم
وقتی رو دستا می رفتی زیر سنگینی عشقت کمر آدما خم بود
دل ما چه طور نفهمید واسه دوس داشتن قلبت همه ی عاشقی کم بود
دیگه دیره؛ آره دیره،دیگه جات پیش خداس،مرد
قابل دلت نبودیم؛دلمون خیلی سیاس،مرد…
دیگه دیره که بدونیم کاسه خالی دنیا مست از تو پر شدن بود
وقتی سوسمارای وحشی توی قلب دندوناشون عشق دایناسور شدن بود
دیگه خیلی دیره ؛ آره ؛وقتی که یه دل می سوزه همه هیزم؛ همه چوبن
مردای قبیله ما، دست تو دست سایه هاشون، دور آتیش پا می کوبن
دیگه دیره؛آره دیره،دیگه جات پیش خداس مرد
قابل دلت نبودیم؛دلمون خیلی سیاس مرد…
بذا تاکاسه چشمام وقتی خالی شده از تو لونه یه اژدها شه
حالا که با ما نموندی بذا تا قلب خود عشق طعمه دراکولا شه
چرا شست اون شکارچی که تو رو هدف گرفته تو خیال صید ما نیس؟
ما همه اهلی و رامیم؛نه غزال مست بیشه؛ که مال این آدما نیست…