وقتی پاییز میرسه   ؛  رنگِ برگارو ببین

دونه دونه از درخت؛اروم اروم رو زمین

گرچه ظاهرش قشنگ؛تیکه تیکه است تودلش

پاییزم تموم بشه      ؛   میشه وقتِ رفتنِش

دسته دسته چشماشون ؛ همگی به اون درخت

لحظه ی سقوطشون؛لحظه ای غمگین و سخت

نم نمک بادِ خزون ؛  برگا رو میرقصونه

خورشیدم یواش یواش ؛اونا رو میترسونه

رنگِ پاییزیِِ برگ  ؛   شبیه دلِ منه

خش خش پیر شدنم؛این سکوتو میشکنه

دلِِ برگا رو دیدی؛دلِ من بدتر از اون

رسیدم اخر خط ؛دیگه نیست ازم نشون

مثِ اینه میبینم   ؛   روزایِ جَوونیام

خنده ی تلخ ِ یه پیر؛ فقط این مونده برام

پاییز ِ عمر ِ منم  ؛    رسیده به انتها

خیلی سردو ساکتم؛خیلی خستم ای خدا

این بهار که میرسه؛منو برگ مسافریم

این خزون ِ اخره ؛ کم کَمَک باید بریم

 یاد ِ روزای ِ قدیم ؛  سبزو زنده و جَوون

نوبت ِ پیری ِ ماست؛امون از چَرخ ِ زمون