زانوهامو که بغل میگیرم
بیخیال همه دنیا میشم
جای دنجی رو نمیشناسم نه
توی اغوش خودم جا میشم

من بهم ریختمو تو داری
توی سردرگمیه من میری
شونه خالی نکن از دلشورم
تو که بیرحم تر از تقدیری

تو که سرمازده به احساست
دارم از وزن تو خالی میشم
با اشاره رفتنت رو میگی
بی اشاره هم من حالی میشم

اگه سهم من ازت دیواره
اگه سنگینیه دنیا رومه
بذار بی پرده بگم از اینجا
ته دنیای تو هم معلومه

تورو ریگی که توی گفشاته
توو شب حادثه جا میذاره
نه محاله به همین سادگیا
جاده دست از سر تو برداره