پرم از درد
بویِ خون, صدایِ گریه, دستِ لرزون
غنچــــهها پرپر شدن توی خیابــــــون
چشای خیسِ یه مادر, بغضِ فریـــــــاد
جــــمـــع بودن کــــــنار هـم مردمِ آزاد
صدای فریادِ اون بچهی معصـــــــــوم
سری که شکسته شد بدونِ باتــــــوم
لحظههای تلخِ انتظـــــارِ یک مـــــــرد
بطریِ نوشـــــــابه ای که گریه میکرد
فریــــــــــادِ آزادیِ جوونی در بـــــنـد
ریشه ی خشکــــــیده ی دشمنا رو کند
نورِ نامـــــرئیِ امید تو شبی ســـــــرد
تهِ این ترانه اینه, “پـــــــــــرم از درد”
تقدیم به ازادگان