حس آشنا
چه حالی دارم این روزا مث پروازی از مردن
سکوت قلب خاموشم صدای درد افسردن
دارم جون میکنم اینجا ،دلم سنگین و سرده
یه حس لعنتی بازم چشام و ساده تر کرده
نه میتونم بگم رد شو نه میشه آشنا باشم
دلم در گیر تشویش،خدایا ساده تنها شم
چه حسی داره این احساس چه شیرین و چه بی رحم
کسی این درد شیرین و به جزعاشق نمیفهم
خدایا سخته این غربت تو این تنهایی و حسرت
دلم جنگید ولی آخر شدم تسلیم این ظلمت
چه دنیایی دلم داره همون وقتی که میباره
همون وقتی که اشکاشو توقاب زندگی داره
منم اینجا که جاموندم میون رفتن و موندن
همون حسی رو کم دارم که چشمای تورو خوندن
حسام بهمن
همون حسی رو کم دارم که چشمای تورو خوندن... سلام. خیلی خوب وزن رو رعایت می کنید.واقعا هم بااحساس می نویسید. به چند چیز سخت گیر باشید.مثلا قافیه هایی که لنگ می زنه یا زبانش امروزی نیست و فقط برای جور کردنش نوشتینش.مثه افسردن. واژه ظلمت هم خیلی کلاسیکه.سعی کنید در ویرایش به یکدستی واژه ها هم فکر کنید. ترانه خوبی بود. @};- @};- @};-