پرسه
توی کوچه های غربت
من و تو پرسه زنون
گم می شیم مثل همیشه
بی سراغ و بی نشون
آره رسم مون همینه
در به در موندن و رفتن
سایه ها رو جا گذاشتن
با نگاه ترانه گفتن
زیر آوار نگاهت
خیلی یا خونه خرابن
ماه و خورشید و ستاره
با خیال تو می خوابن
حالا کوچه کوچه می ریم
می ریم و سوت می زنیم
توپ گرد حادثه
ما که زیرش شوت می زنیم
آخر قصه ء ما
هرچی می خواد بشه بشه
من و تو کم نمی یاریم
بذا(ر) شب سحر بشه