اگه تو نباشی پیشم شعرمن پر از بهونه است توقشنگی مثل پیچک شعر من بی تو بهانه است
همیشه تو این ترانه تو اون ساز بهونه منو دریای بیابون رفتنت عادتمونه
پیش اون مرداب جوون ترانه هامو میگم ای که با ترانه هام من تورو بی غم میبینم
مادوتابرکه میخوندیم رفتی و گفتی کویرم اجاقا همه خاموش شد ولی من هنوز امیرم
ما همیشه مثل مخلوق مست دنیای دیواریم ما همونیم که میرفتی دیواروباهم بیاریم
ترانم بیغم شدش کاری بکن بیا باترانه هام سازی بزن
روزی که باتومیخوندم شعرام ثمرداشت همیشه کوهه بیابون تو دلش غم یه حرف داشت
پروانه پرواز نمیکرد تو ترانه های غمگین گیتارم باتو گریه کرد از بهاری به سواری
حالا فکرتوسوزوندنه جاده قلب منوفریاد بزنه(۲)
حالا شعررفته ودیگه نمی یاد،دیگه نمی یاد اگه خسته ام اگه خاموش اگه دردی کهنه دارم
صداکن منو غریبه من بی تو یه آشنا ام
پیش اون مرداب جوون ترانه هامو میگم ای که با ترانه هام من توروبی غم میبینم
تقدیم به بزرگمرد موسیقی استاد شماعی زاده عزیز