ستاره ها از رو زمین یکی یکی پر میکشن

از جام سم بدون ترس یکی یکی سر میکشن

ستاره ها ردیف میشن کنار هم تو آسمون

اسمشونو که میشنوم پر میشه قلبم از جنون

ستاره ها تو آسمون آدما روی این زمین

چه دنیای عجیبیه بچه ای رفته روی مین

چه سخته وقتی میبینن ستاره ها از اون بالا

جلاد وحشی رو زمین میکشه با یاد خدا

روی زمین عطر تن ستاره ها مونده هنوز

شب شده اما میدونم فردا میاد دوباره روز

این قانون طبیعته شب که میاد ستاره ها

تو آسمون رها میشن دیده میشن از اون بالا

بچه ای تنها رو زمین نگا میکرد به آسمون

ستاره ای رو دید که داشت گریه میکرد به حالمون

بچه یزرگ شد و نوشت از درد و رنج آدما

آدما اما خواب بودن نمیشنیدن ازش صدا

فریاد اون نمیرسید به گوش آدمای کر

چوبه ی دار اونو کشید به آسمون دم سحر

صدای شادیشون رسید از هر طرف به گوش ما

ولی من دیدم که پر کشید و رفت تو جمع اون ستاره ها