(سلول)
بیم ندارم از اینکه، تو سلولم اسیرم
من حقِ این مردمُ با قلمم میگیرم
چن سالِ بد یه کتاب پُر از شعر و ترانه
یه قسمتش مردمی، یه قسمت عاشقانه
ما به مقصد میرسیم حتا بایه نوشته
جهنمُ رد کنیم ایستگاهِ بد بهشته
مینویسم انقد که ببینتم این جهان
به هدفم میرسم شبیهِ یه قهرمان
هدفِ من اینه که زندونیا ازاد شن
تمامِ خرابی ها با همدلی اباد شن
همه ی خودکامه ها با گلوله بمیرن
فرشته ها دنیا رو از شیطان پس بگیرن
واسه آغازِ رویا به خودم رو میزنم
رو قُله ی خاکستر خش خش کبریت منم