بگو یادت میاد من رو؟همونی که تو رو میخواست

همونی که یه روز گفتی دلش اندازه ی دریاست

چه ساده بردی از یادت منو با اون دل خونم

میاد یادت که میگفتی”بدون تو نمیتونم”؟

ولی انگار که آسون بود بدون من تو خوشحالی

بجای دستای سردم تو دستت دستاشو داری

همه روزای من بی تو پر از تکرار کابوسه

دل بی طاقتم هرشب با رویای تو مأنوسه

کم آوردم عزیز دل  ازین تردید ازین اجبار

میخوام دیگه رها باشم برو دست از سرم بردار

فقط گاهی یه وقتایی به یاد چشمای من باش

اگه دیدی دوست داره پر از تردید باختن باش

تو یادم دادی این دنیا پر از گرگای بی رحمه

دلت روزی که تنها شد همه حرفامو میفهمه

پریشونم ولی دردو به روم حتی نمیارم

کی میدونه بدون تو چه حال بی خودی دارم

تمومه دیگه حرفی نیس برو دنیات تو چشماشه

همونی که بهش گفتی تا آخر تو دلت جاشه

من از یادت جدا هستم بدون من رها هستی

ازین دیوونه ی مجنون ازین لیلی جدا هستی

منو یادت میاد خوبم؟همونم که دیگه تنهاست

هنوزم خسته ی درده هنوز قلبش مث دریاست