پیرهنْ سفید تنت کن…
تقدیم به … عشقم … همه ی زندگیم …
بازم سفید تنت کن , عینِ یه رویا و خواب
بیا آروم کنارم, بریم تا قلب مهتاب…
پیرهنِ نازک تو …مثل دلت سپیــده
توی چشای آبیت , یه آسمون امیــــده
توی تنت می چرخه, پوست لیطفِ پیرهن
نمیدونی که غوغاست؟!تو قلب دنیا وُ من
منو میکُشه اونوقت , پیچ وُ تابِ نگاهت
لبخندای شیرین وُ , گلبرگ روی ماهت
آروم آروم تو اتاق میای وُ پا میذاری
میری وُ زیر پاهات , دنیا رو جا میذاری
یه لحظه خیره میشی , قلب همه می لرزه
می میرم با نگاهت, همه میگن می اَرزه
پُر از هیاهو اما, خاموش و سر به زیری
به من میدی نگاتو ,بعد اونو پس میگیری
می رقصه باد رو تنِ اون پیرهنِ لطیفت
ناز میریزه فراوون, از اندام ظریفت
وقتی حواس تو نیست نگام خیره وُ ماته
خیره به پیرهن تو , مبهوتِ اون چشاته
همه عاشق چشمات… , از همه عاشقترم
تو رگبارِ نگاهت , یه لـاله ی پَرپَرم
با کلی ناز و اَدا پنجره رو می بندی
بعدش که برمیگردی به روی من میخندی
با یه خنده ی آروم کارم دیگه تمومه!
بالا سرم ایستادی, پیرهنت رو به رومه
جای خودم نشستم اما دلم پیدا نیس(ت)
این همه زیباییا راستی فقط رویا نیس؟!
گونه هات مثل گیلاس , پُرن از آب و خنده
اشکام از شدت عشق… به یه نگاهت بندِ!
پیر(ه)نْ سفید تنت کن, دنیا رو زیر و رو کن
نازهای پنهونتو تو چشمِ دنیا رو کن
بذار منم بمیرم, گذشته کارم از کار…
پیشم که اومدی تو , سفید تنت کن این بار.
_(میدونم این ترانه یه مقدار طولانیه.شاید یکی از خصوصیات ترانه های من همین طولانی بودنشون باشه.البته چون در وصف زیباییِ معشوقه میتونه بیتهای زیادی حذف بشه بدون اینکه آسیبی به بدنه و مفهوم ترانه بزنه.دوباره مثل کار اولم یکی از ترانه های توی دفتر شعرم رو اینجا نوشتم و از بین ترانه های قدیمیم انتخابش کردم.)