یه جاسیگاری که از جنگ جامونده / و نعره‌‌های پوکِ پوکه‌هاش پیداس

یه مُش ترکش که مهمونه توو این خونه / توو تختی که شب و روزاش واویلاس

همیشه نمره‌ی شیمی‌ش زیر ۱۰ / واسه اون گازها هم بی‌اثر بودن

و خردل هم تعادل داشت بی برگشت / نفسهاش از تعادل بی‌خبر بودن

یه ۳۰ سالی می‌شه از دود محرومه / ترافیک به ریه‌هاشَم بدهکاره

یه ماسک و لوله وُ کپسول اکسیژن / یه زخم گنده هم توو بسترش داره

همش توو فیس‌بوکش ماسک Up می‌کرد / به جز تنهائی دنیاشم مجازی بود

صدای فس‌فسِ کپسولُ Like می‌زد / به تخت و ترکش و زخماش راضی بود

ولی انگار اینجا منتظر هستن / که از این زنده بودن دست برداره!

و بعدش Like شه این صفحه میلیونی! / خودش می‌دونه از این قصه بیزاره

خودش می‌دونه مثله پوکه‌ی جنگی / که بعد از جنگ درکش می‌کنن آخر

کنار تخت مونده خاطراتی از / یه مُش ترکش که ترکش می‌کنن آخر