خنـــــــــــده ی بی رحم
همه میگن که من شادم
همه میگن که طنازم
نمی فهمن تو چه رنجی
دارم با خنده می سازم
…
نمیدونن مثه بارون
همیشه خاطرم خیسه
یکی که اشک حرفاشو
داره با خنده مین ویسه (می نویسه)
…
همش درگیره لبخندم
همش میگم و میخندم
همش با هرهر خنده
جلو اشکامو می بندم
….
کیه که بشنوه آه و
تو این احوال پرخنده
خزون میشه گل خندم
لب خندون و شرمنده
…..
میسوزه گوشه ی دفتر
به حال سینه ی پرپر
قلم میخنده بی وقفه
به حال شاعر چش تر (چشم تر)
….
تن و روحم بت زخمه
مگه این خنده می فهمه
من حالم خیلی بدهستو
چقد این خنده بی رحمه.
چـــــــــــــــقد این خنـــــــــــــــده بی رحــــــــــــــمه