چی رو یادِ من میاری ،وقتی عکساتو میبینم
منو از خاطره رد کن، تا که چشماتو ببینم
تو یه باور بودی ومن، تو رو دستِ کم گرفتم
بیا دنیا مو بغل کن ، که یه دنیا غم گرفتم
بی خیال،چی بشیم ما،چقدر این ،دنیا می ارزه
تو که دستاتو، بگیری ،همه ی دنیام، می لرزه
چطور باید،لحظه ها رو ،بی تو با ،یادت هدر کرد
نمیشه،آسون گذشتو،از تو و ،چشمات گذر کرد
چه بارونی، چه آفتابی، چه فرقی داره، تنهایی
غروبِ، دریا هم زیباست،تا وقتی ،تو اینجایی
زهره راد
کار اولی بود که ازتون خوندم و میتونم بگم کار خوبی بود مرسی و من ترجیحا کارای اولو نقد نمی کنم @};-
مهسا پهلوان
سلام.مثل همه ی دوستای خوبم باید بگم حس خوبی بود. برای استفاده از کلمه ی می ارزه قرینه نیاوردید؟؟ :S به چی می ارزه؟؟ :-? و همینطور مصراع آخر اگر اینطوری می نوشتید وزن کار روان تر و صحیح میشد... تا وقتی که تو اینجایی مرسی از احساس و ترانه.بامهر.مهسا @};-
ودیعه عزیزدوست
حس خوبی داشت و از خوندنش لذت بردم فقط می بینم و ببینم هم قافیه نیستن. @};- @};-
میلاد زمانیان
سلام.....ترانه ی زیبایی بود...ممنون @};- لاییک @};-
امیر علیزاده
سلام..حس خوبی داشت..فقط یه کم از تعابیر تکراری استفاده کردی..ممنونم @};-
اعظم اکبری
مفهومشو دوست داشتم =D> @};- لایک
مهدیه فراهانی
سلام. من کلا کارایی که احساس ترانه بالا باشه رو می پسندم و لذت می برم لایک موفق باشید @};- :-x
موسی صادقی
مرسی زیبا بود =D> =D> =D>
