چی می شه که از زمین به آسمون پل بزنیم
روی چارقد سیاه شبامون گل بزنیم
تو دل غریبه ها بذر محبت بکاریم
ینی تو کویر چشما گل رغبت بکاریم
دخترا پری بشن و پسرا شاهزادشون
دنیا با صفا بشه با دل پاک و سادشون
سنگارو وابکنیم و خودمون عوض بشیم
مث شب که رد می شه از آسمون ، عوض بشیم
دیگه تو سفره ی هیچ کی بغض و ماتم نباشه
لطف و مهر آدما تو سینه ها کم نباشه
حرفی از جنگ و جدال بین ماها نباشه
پشت هیچ کی زیر بار غصه ، دولا نباشه
میگن اولا ما از فرشته ها کم نبودیم
تو بهشت نشسته بودیم ، ولی آدم نبودیم
شیطونی کردیم و به صاحب خونه نارو زدیم
پیش شیطون واسه ی یه دونه سیب زانو زدیم
حالا که رونده شدیم ، لابه و زاری می کنیم
آخرش پر می زنیم ، آبرو داری می کنیم
سید مهدی نژادهاشمی