تو با من بودی و سالها بود از دستای تو دور بودم

رو به روی من  بودی که پیش چشمای تو کور بودم

حتی رد بغض و رو گونه های سرد تو ندیدم

چرا حالا که رسیدم شعرم و رو  قبر تو دیدم

کوچه هارو دنبالت گشتم و رد پاتو ندیدم

ببخش که آخر جاده هم به پای تو نرسیدم

دیواری که پیشت، تو چشمامه تصور غروره

جات خالیه و رو به روم خاطره هات ام در عبوره

دلم گرفته هنوز از درد جدایی و تو گوره

جاده ای که بهت می رسه هم دیگه صعب العبوره

این خونه هم بی تو مرده و ببین که چه سوت و کوره

کاش بدونی آغوشم از لمس دستای تو چه دوره

با این که دورم از چشمای تو و نیستی دیگه پیشم

اما هنوز واسه تسکین درد عکس ات سنگ صبوره

می خوام  بدونی تو خستگی این ساعت ها داغونم

که بغض مو محکوم به اسارت عادت ها می دونم

از من چیزی نمونده باقی که دیگه طاقت بیارم

باور کنی با نکنی می خوام تا قیامت ببارم

احساس من به خونه تهی از تو شده بیزاری

تو رویای تو گمشدم که آرزوم شده بیداری

دیواری که پیشت، تو چشمامه تصور غروره

جات خالیه و رو به روم خاطره هات ام در عبوره

دلم گرفته هنوز از درد جدایی و تو گوره

جاده ای که بهت می رسه هم دیگه صعب العبوره