تو این خیابونِ غریب

کودک ِ غم تنها شده

کز کرده به بلوار غم

غمگین ُ بیصدا شده

زرد و نحیف و لاغره

چشاشَم بارونیه و خیس

خیلی شبا خواب نداره

هیچکی به فکرشم نیس

شبای ِ سرد بهمنُ

خمیده تو خیابونا

حالی ازش نمی گیرن(نمی پرسن)

این آدمای بی خدا

گشنه  پی ِ نون شبش

تو کوچه سگ دو میزنه

با اون نگاه مبهمش

حرفاش ُ با تو میزنه

تو دستـِشم شاخه گُله

شاخه گلای یاسمن

نمی خری، باشه نخر!

فقط واسش لبخند بزن !

شیشه تونوپاک بکنم؟!

جمله ی آشناییه …

محتاج نون ِ شبـِشه

ناله ی بی نواییه …

بـُغضی همیشه با منه

تو دلم پرسه میزنه

کودک ِ تنهایی شب

شباشو گریه میزنه

هیچکی نمی فهمه شبا

سایه ی شب مادرشه

با گریه خوابش می بره

ستاره بالاسرشه..

آی زمونه جواب بده

چی داری به جُرم شبت

شعله زدی زندگیش ُ

با اون غم مرتبت

رنج و غم و پوسیدنش

دیگه یه حس عادییه

انگار باید عادت کنه

طفلی انگار زیادییه

خیابونم آغوشش ُ

هر روز تنگ تر میکنه

زمونه هم دلا مو نو

از سنگ سخت ترمی کنه

سلام به خدمت دوستان عزیز… لطفا نقاط ضعف ترانه رو ذکر کنید … محتاج یاری سبزتان هستم%