چه رسمی داره دنیـــا ** قلم آواز ِ فریــــــــاد ِ

من ُ با گریه عادت داد ** شبی که مرز ِ بیداد ِ

توو کاغذ پاره های من ** کسی خطی نمیبینه

ولی انگار صــدای من ** پُر ِ از آتش ِ سینــه

توو کابوس ِ سیاه مشقام ** یه جلد ِ نقره کوب بودی

برای خواب و رویاهام ** تو یه تعبیر ِ خوب بودی

*********

نگاهت مثل ِ فریــاد ِ ** توو این شهر ِ پُر از آواز

بیا خطی بزن تا من ** کـُنم تا آیــــــــــنه پــرواز

 *********

تو اینجایی که من باشم ** یه حسّــــــی مثل آرامـــــش

ببین رویـــــای چشمام ُ ** که دارن از تو یک خواهش

که باشی تووی ِ آغوشم ** من و تو مثل ِ دریا شیم

بریم تا آخریـــن لحظه ** رهــــاتر مثل رویا شیم

سُراغ ِ رنگ ِ شبهام ُ ** ازین فرزانه میگیرم

نکن گریه رهای من ** منم مثل ِ تـو درگیرم

*********

نگاهت مثل ِ فریــاد ِ ** توو این شهر ِ پُر از آواز

بیا خطی بزن تا من ** کـُنم تا آیــــــــــنه پــرواز

 *********