علیرضا جدیدی متولد ۲۰ شهریور ۱۳۸۲ در تهران،ایران است.او یک موزیسین و آهنگساز و تهیه کننده موسیقی مستقل است که در سبک موسیقی دستگاهی(بیکلام) و ژانر الکترونیک به تولید موسیقی میپردازد و یکی از معدود نوازندگان ایرانی است که بصورت تخصصی در این سبک از موسیقی ایرانی بطور مستقل فعالیت میکند.

در مقاله پیش‌رو در مورد دیدگاهش به موسیقی دستگاهی (بی کلام)، امکان‌ها و ویژگی های آن میکند:

مقاله پیش‌رو نخستین و تنها مقاله منتشر شده از علیرضا جدیدی به زبان فارسی است.

*موسیقی دستگاهی چیست؟

موسیقی دستگاهی یا بدون کلام مرز ها را جابه جا میکند، زیرا هر شخصی با هر زبان گفتاری و فرهنگی در هر نقطه از زمین میتواند با آن خو بگیرید زیرا هیچگونه کلام و اشعار گفتاری ندارد و اگر بخوام موسیقی دستگاهی یا بدون کلام و آواز رو تعریف کنم باید بگم که موسیقی دستگاهی به هر موسیقی گفته می شود که بدون شعر یا اجرای آوازی ساخته شود. و برای انتقال پیام خود به سازها متکی هستند. این می تواند شامل هر چیزی از ترکیب بندی های کلاسیک گرفته تا بیت های الکترونیکی مدرن باشد. تمرکز بر توانایی سازها در ایجاد خلق و خو و احساسات است که به شنونده اجازه می دهد موسیقی را به طور شخصی تفسیر کند.

*نقش ابزار:

در موسیقی دستگاهی، سازها در کانون توجه قرار دارند. چه تکنوازی پیانو، چه کوارتت زهی یا یک ارکستر کامل، غیبت اشعار به این معنی است که سازها باید تمام داستان سرایی را انجام دهند. هر ساز صدای منحصر به فرد خود را دارد و می تواند احساسات مختلفی را برانگیزد و انتخاب سازها را در ایجاد اثر مورد نظر بسیار مهم می کند.

*قدرت ملودی و هارمونی؛

ملودی و هارمونی اجزای سازنده موسیقی دستگاهی هستند. ملودی آهنگ اصلی است، در حالی که هارمونی ملودی را با آکوردها و نت های دیگر پشتیبانی می کند. آنها با هم صدایی غنی و کامل می سازند که می تواند هم پیچیده و هم ساده باشد. تعامل بین این عناصر چیزی است که موسیقی دستگاهی را بسیار جذاب و لذت بخش می کند.

*انوع موسیقی دستگاهی ؛

خب موسیقی دستگاهی بطور کلی دو نوع است:

۱؛موسیقی کلاسیک دستگاهی:

موسیقی کلاسیک دستگاهی یکی از شناخته شده ترین و مورد احترام ترین فرم ها است. آهنگسازانی بین المللی مانند بتهوون، موتزارت و باخ قطعات جاودانه‌ای خلق کرده‌اند که امروزه مخاطبان جذاب هستند. موسیقی سازهای کلاسیک اغلب دارای ارکستر، پیانو، ویولن و سایر سازهای سنتی است. به دلیل پیچیدگی، ساختار و عمق احساسی اش شناخته شده است.

سازهای جاز و بلوز:

جاز و بلوز ژانرهایی هستند که به شدت بر اجراهای دستگاهی تکیه دارند. هر دو ژانر بر بداهه نوازی تاکید دارند و به نوازندگان اجازه می‌دهد خلاقیت و مهارت‌های فنی خود را به نمایش بگذارند. سازهایی مانند ترومپت، ساکسیفون و پیانو جزء اصلی جاز هستند، در حالی که بلوز اغلب دارای گیتار و سازدهنی است. این ژانرها ترکیبی منحصر به فرد از ریتم، ملودی و احساسات را ارائه میکند

۲: موسیقی دستگاهی مدرن:

موسیقی دستگاهی مدرن شامل ژانرهای مختلفی از جمله الکترونیک، و … است. هنرمندانی مانند Brian Eno و Aphex Twin موسیقی دستگاهی الکترونیکی را رایج کرده‌اند و آثار صوتی اتمسفری و غوطه‌وری خلق کرده‌اند. گروه‌های راک غالباً آهنگ‌های ساز را در آلبوم‌های خود قرار می‌دهند و توانایی‌های موسیقی خود را به نمایش می‌گذارند. موسیقی دستگاهی محیطی بر ایجاد یک فضای آرامش بخش و مراقبه تمرکز دارد.

*تأثیر موسیقی دستگاهی

ارتباط عاطفی:

موسیقی دستگاهی توانایی منحصر به فردی در برانگیختن احساسات و ایجاد ارتباط عاطفی با شنونده دارد. بدون اشعار برای هدایت تفسیر، شنوندگان می توانند احساسات و تجربیات خود را بر روی موسیقی بیان کنند. این ارتباط شخصی، موسیقی دستگاهی را به ابزاری قدرتمند برای آرامش، تفکر و بیان احساسی تبدیل می کند.

تمرکز و بهره وری:

بسیاری از مردم متوجه می شوند که موسیقی دستگاهی به آنها کمک می کند تا تمرکز کنند و بهره وری بیشتری داشته باشند. فقدان اشعار به این معنی است که هیچ حواس پرتی وجود ندارد و به ذهن اجازه می دهد تا روی کار در دست تمرکز کند. موسیقی دستگاهی چه در حال مطالعه، چه کار یا درگیر شدن در فعالیت‌های خلاقانه باشد، می‌تواند زمینه آرامش‌بخش و انگیزشی را فراهم کند.